Karina Holla

De Dresser van Karina Holla is een collage-voorstelling met beeld, beweging, stem en tekst en geeft een kijkje achter de schermen van de theaterwereld, de magie, maar ook de angst en de gevoeligheden en uiteindelijk de verbeeldingskracht die over het menselijk falen zegeviert.

De acteur staat op het punt zijn verstand te verliezen, hij vecht voor zijn leven en voor zijn passie voor theater. Hij heeft een zenuwinzinking, hij is verscheurd, hij is verdwaald in zijn eigen geheugen labyrint. Aan de ene kant wil hij ophouden met spelen, aan de andere kant is hij verslaafd aan de magie van het theater. Grandeur en verval, roem en eenzaamheid, moed en vertwijfeling. Het tragicomische van de aftakeling van iemand die op zoek is naar het volmaakte.

“Meer, meer ik kan niet meer, ik heb niets meer om te geven.
Ik wil niet avond aan avond verf op mijn gezicht smeren, kleren dragen die niet van mij zijn.
Ik ben geen kind dat zich verkleedt voor een spel, dit is mijn werk, mijn levenswerk.”
Een kijkje achter de schermen van de theaterwereld
In deze voorstelling verweeft Karina Holla teksten en fragmenten uit de toneelliteratuur met eigen ervaringen uit haar omvangrijke theater carrière. Haar laatste twee voorstellingen Oorlogsvrouwen en DARGER speelde de met de Theo d'Or bekroonde actrice voor uitverkochte zalen in Nederland en in Zweden. Over De Dresser zegt Holla: “Het gaat over het belang van het theater, het streven naar het verwezenlijken van  dat ene belangrijke moment, in volledige fysieke overgave het personage binnen te dringen en een wisselwerking met het publiek te laten ontstaan.”

De Dresser is een collage-voorstelling met beeld, beweging, stem en tekst. De Dresser geeft een kijkje achter de schermen van de theaterwereld, de magie, maar ook de angst en de gevoeligheden en uiteindelijk de verbeeldingskracht die over het menselijk falen zegeviert.
Over Karina Holla
De afgelopen 35 jaar maakte Karina Holla bewegingstheater, als performer, docent en regisseur. Na haar studie aan de Amsterdamse Theaterschool maakte ze haar eigen voorstellingen. Voorbeelden zijn Valeska, ich bin eine Hexe (1983), over het roerige leven van de groteske danseres Valeska Gert, Solo Duo (1985, eerste Mimeprijs) haar internationale doorbraak die in elf landen werd gespeeld; Falten (2005), waarvoor zij drie oudere mimeacteurs regisseerde en Kafka Project (prijs Beste theatervoorstelling Kroatië 2013). In Être Blessé (2009, nominatie Mimeprijs) en vooral Fremd-Körper (2014) begon zij veel meer tekst te gebruiken en nog meer in Romp, Oorlogsvrouwen en DARGER. In Covid tijd maakte zij een voorstelling over Henry Darger, een gekwelde man in isolatie, die zijn verschrikkelijke ervaringen omzette in het goud van zijn tekeningen en verhalen. Hij leefde als kluizenaar, was straatarm, pas na zijn dood werd zijn werk ontdekt en voor duizenden verkocht. Zij werd genomineerd voor de Amsterdamprijs voor de Kunst 2019 in de categorie bewezen kwaliteit. In 2018 ontving Karina Holla de Theo d’Or voor haar aangrijpende rol in ROMP.